امام باقر علیه السلام :

 پناه دهی مهدی (عج الله تعالی فرجه شریف) نسبت به مردم از همه شما بیشتر، علمش از همه شما افزون تر و لطفش از همه فراگیرتر است  .

بسم الله الرحمن الرحیم

• خدمت خانم شهرابی

در پاسخ به مطلبی که شما به عنوان جواب ما در وبلاگ خود تحت عنوان احزاب اختلاف کردند !  نوشتی،

سلام علیکم

 1-اولا که ما برای بار اول بود که به وبلاگ شما سر زدیم  و با مطلب معرفی فرهیختگان ( طبری ) مواجه شدیم برای همین هم ما بی انصاف نیستیم انجور که شما نوشتی که چرا دیگر مطالبی که در مورد معرفی‌های علما هست رو ندیدید فقط همین رو دیدی و مطلبی به عنوان انتقاد نوشتید این از جواب شما که متوجه بشید که ما بی انصاف نیستیم

2- در کارهای تحقیقی و معرفی شخصیت‌های دینی رسم تحقیق براین هست که مذهب معرفی شونده را ذکر می‌کنند و این مطلب در سیره علما از قدیم تا بحال بوده هست شما اگر مراجعه به کتب حدیثی یا رجال شناسی یا حتی به کتب خود طبری سنی مذهب بکنی ایشان و سایر

علما چه سنی چه شیعه در کتب خود در معرفی علما از مذهب آن عالم هم ذکری به میان می‌آورند.

3- نمی‌دانیم  شما از کجا فهمیدید که عصر حاضر عصر ظهور می‌باشد !!!!!!!

4-حرف از وحدت و اتحاد رو به میان آوردید ، یک سوال : آیا با  پرسیدن یا دانستن مذهب یک نفر وحدت یا اتحاد مسلمانان از بین می‌رود ؟؟!!!

5-سوال بعدی که ما از شما داریم و اگر جواب بدید ممنون می‌شویم : وحدت مسلمین باید در چه موردی باشد ،1- وحدت سیاسی 2- یا وحدت در فکر و اندیشه و اعتقادات ؟؟؟؟!!!!!

6-فکر نمی‌کنیم که با مباحث علمی یا مذاکرات علمی به وحدت یا اتحاد مسلمین ضربه‌ای وارد شود، کما اینکه علمای ما چه در عصر حاضر یا در اعصار گذشته مباحث علمی در مورد شیعه یا سنی انجام می‌دادند مانند: علامه امینی رحمة الله علیه صاحب کتاب گران‌سنگ الغدیر  یا علامه میر حامد حسین هندی نیشابوری رضوان الله علیه صاحب کتاب شریف عبقات الانوار یا علامه سید شرف الدین عاملی رفع  الله درجاته صاحب کتاب المراجعات (این کتاب مکاتبات علامه با رییس دانشگاه الازهر مصر در مورد اعتقادات شیعه و سنی می‌باشد ) این تنها موارد اندکی از آثار علما در مباحث علمی در مورد اعتقادات و اندیشه‌های اهل سنت می‌باشد و فکر نمی‌کنم هیچ کدوم از این کتب تا بحال وحدت یا اتحاد مسلمین رو بر هم زده باشد یا مخدوش کرده باشد.خلاصه کلام در این است که وحدت و اتحاد مسلمین با مذاکرات علمی یا مباحث علمی بر هم نمی خورد که هیچ ، حتی می تواند ( که حتما هم همینطور می باشد ) چراغی برای روشن ساختن حقایق برای افرادی باشد که تا کنون پی به آن حقایق نبرده اند.

7- آیه دومی که ذکر کردید رو ما هر چه فکر کردیم که کجای آیه حرفی از وحدت و اتحاد زده باشد ،نفهمیدم . اگه امکانش باشه توضیح دهید ممنون می شویم.

8- و اما در مورد فرزندان حضرت آدم علیه السلام و حوا علیها السلام  :

مورد اولی که باید تذکر داده بشود این هست که مفسران واقعی یا کسانی که علم الکتاب نزد آنان هست چه کسانی هستند؟ و ما باید تفسیر واقعی قرآن رو از که بیاموزیم؟

در جواب باید گفت : طبق فرموده قرآن کریم   آیه 7 سوره ال عمران (وَ ما یَعْلَمُ تَأْویلَهُ إِلاَّ اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ یَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا وَ

ما یَذَّکَّرُ إِلاَّ أُولُوا الْأَلْباب‏ ) وکسی تاویل قران را نمیداند بجز خدا و راسخون در علم که در این ایه شریف به انها اشاره شده است.در ذیل این ایه شیخ بزرگوار کلینی رضوان الله علیه در کتاب کافی ج1 بابی تحت عنوان راسخون در علم (بَابُ أَنَّ الرَّاسِخِینَ فِی الْعِلْمِ هُمُ الْأَئِمَّةُ ع‏ )

چه کسانی هستند ؛ آورده هست که شامل چند حدیث می باشد که همه آنها اشاره به این مطلب دارند که ائمه اثنی عشر علیهم السلام همان راسخون در علم هستند. بطور مثال به حدیث زیر توجه بفرمایید:

عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ‏ نَحْنُ‏ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ وَ نَحْنُ نَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ‏

امام صادق علیه السلام میفرماید : ما اهل بیت راسخان در علم و تاویل قران را ما میدانیم.

یا در جای  دیگر خداوند متعال در  قرآن کریم می فرماید:  فسئلوا اهل الذکر ان کنتم لا تعلمون -  اگر نمی دانید از آگاهان بپرسید.(سوره انبیاء ایه 7 و سوره نحل ایه 43)

که باز هم در ذیل این آیه شریف احادیث صحیحی وجود دارد که امامان از نسل پیغمبر صلوات الله علیه واله همان اهل ذکر هستند که خدا فرموده باید از آنان سوال کرد و

آیات بسیار زیادی هست که ما را در مورد تفسیر و تاویل قرآن ارجاع داده است به اهل بیت علیهم السلام.

حال با توجه به این آیات و  حدیث ثقلین که به طور متواتر شیعه وسنی از رسول خدا صلوات الله علیه واله نقل کرده اند ( انی تارکم فیکم الثقلین ،کتاب الله و عترتی – من در میان شما دو چیز گرانبها رو میگذارم کتاب خدا و اهل بیت خود رو )( اصول کافی، شیخ کلینی (متوفی 329 ق)؛ 1/ 294 مسند احمد حنبل (متوفى 241 ق)؛ 3/ 14، 4/ 366- 367)

وظیفه ما در مورد تفسیر قران و تاویل ان و هر چه نمی دانیم و هر سوالی که داریم مشخص می باشد: مراجعه به اهل بیت پیامبر اسلام صلوات الله علیه و اله که جانشینان به حق و بلا فصل ان حضرت می باشند.

داستان ازدواج فرزندان حضرت آدم از نظر اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام:

1-عمرو بن ابى المقدام گوید: «از مولایم امام باقر علیه السلام پرسیدم: چگونه حضرت آدم فرزندانش را تزویج کرد؟

حضرت فرمود: این خلق وارونه چه مى‏گویند؟ گفتم: مى‏گویند: چون حضرت آدم فرزنددار شد ازدواج را میان آن دو که از یک شکم بودند قرار داد (خواهر و برادرهاى تنى) سپس فرزندان یک بطن را با بطن دیگر تزویج مى‏کرد.

حضرت فرمود: دروغ مى‏گویند این مجوسیّت خالص است. پدرم از جدش رسول خدا صلى الله علیه و آله روایت کرده است که چون خداوند هابیل و هبة الله را به آدم داد دو حوریه به نام‏هاى ناعمه و مدیه براى آنان فرستاد و به آدم دستور داد تا ناعمه را به عقد هابیل و مدیه را به عقد هبة الله درآورد و او این دو را به عقد آن دو درآورد پس، ازدواج کردند

2-امام باقر علیه السلام فرمود: «خداوند تبارک و تعالى حوریه‏اى را از بهشت بر آدم نازل کرد و حضرت آدم او را به عقد یکى از دو پسرش درآورد و پسر دیگر با دختر جنى ازدواج کرد پس هر چه که در مردم از زیبایى بسیار یا حسن خلق است آن از سوى حوریّه است و آنچه در مردم از بد خلقى است آن از سوى دختر جنى است‏

3-امام باقر علیه السلام فرمود: «خداوند عز و جل حوریّه‏اى از بهشت بر آدم فرو فرستاد و حضرت آدم او را به ازدواج یکى از دو پسرش درآورد و پسر دیگر با جن ازدواج کرد. حوریه و آن جن هر دو زاییدند پس هر چه از زیبایى و حسن خلق از مردم است آن از سوى حوریّه است و آنچه در مردم از بد خلقى است آن از دختر جنى است و حضرت انکار کردند که آدم پسرانش را به عقد دخترانش درآورده باشد.»

·         تذکر :( در این کتاب احادیث بسیار زیادی از منابع موثق جمع آوری شده که ما به اختصار ذکر کردیم.)

 منابع فقه شیعه (ترجمه جامع أحادیث الشیعة) ؛ ج‏25 ؛ ص 815

________________________________________
بروجردى، آقا حسین عده اى از فضلاء، منابع فقه شیعه (ترجمه جامع أحادیث الشیعة)، 31جلد، انتشارات فرهنگ سبز - تهران، چاپ: اول، 1386 ق.

حسن خزّاز گفت: از امام رضا ( علیه السّلام ) شنیدم که فرمود:

بعضى از کسانى که ادّعاى محبّت و دوستى ما را دارند، ضررشان براى شیعیان ما از دجّال بیشتر است.

حسن گفت: عرض کردم اى پسر رسول خدا( صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم ) به چه علّت؟

فرمود: به خاطر دوستى‏شان با دشمنان ما و دشمنى‏شان با دوستان ما. و هر گاه چنین شود، حقّ و باطل به هم در آمیزد و امر مشتبه گردد و مؤمن از منافق باز شناخته نشود.

صفات الشیعه ص 8 

امام صادق(ع) فرمودند   :

لَا یَرَى أَحَدُکُم إِذَا أَدخَلَ عَلَى مُؤمِنٍ سُرُوراً أَنَّهُ عَلَیهِ أَدخَلَهُ فَقَط بَل وَاللَّهِ عَلَینَا بَل وَاللَّهِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله علیه وآله وسلم

کسى از شماها گمان و خیال نکند اگر مؤمنى را خوشحال کرد تنها او را خوشحال کرده باشد بلکه قسم به خدا علاوه بر ما اهل بیت علیهم السلام ؛ پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله وسلم را هم شاد و مسرور نموده است  .

(الکافی ج2 ص189)

آیه 88 سوره یوسف:

((فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَیْهِ قالُوا یا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَیْنا إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِین))

پس چون [برادران‏] بر او وارد شدند، گفتند: «اى عزیز، به ما و خانواده ما آسیب رسیده است و سرمایه‏اى ناچیز آورده‏ایم. بنا بر این پیمانه ما را تمام بده و بر ما تصدّق کن که خدا صدقه‏دهندگان را پاداش مى‏دهد.

ندانستیم و همچون فرزندان یعقوب،یوسف عزیزمان را به ثمن بخس فروختیم و اینک با هجران او کنعانمان در خشکسالی فرو رفته و زندگی بر ما دشوار گردیده،پس به ما صدقه و بخشش ده که خداوند صدقه دهندگان را نیکو پاداش میدهد.

اَغِثنا یا صاحب الزمان

امام حسن عسکرى صلوات اللَّه علیه، در ضمن حدیثى در شأن فرزند برومند خود حضرت مهدى منتظر عجل اللَّه تعالى فرجه فرمود:

و اللَّه لیغیبنّ غیبة لا ینجو فیها من الهلکة الّا من ثبّته اللَّه عزّ و جلّ على القول بامامته و وفّقه فیها للدّعاء بتعجیل فرجه.

(کمال الدین صدوق، ج 2 ص 384، باب 38)

به خدا سوگند، (حضرت مهدى علیه السلام) حتما و قطعا غیبتى می‏گزیند که در این غیبت، هیچ کس از هلاکت نجات نمی ‏یابد، مگر آن کس که خداى عز و جل، او را بر قول به امامت ایشان (حضرت مهدى علیه السلام) ثابت بدارد، و به دعاى بر تعجیل فرج حضرتش موفق بدارد.

بخشی از خطبه  غدیر

اى گروه مردم! این على است،که در همه موارد از شما بالاتر است، در یارى‏رساندن و شایستگى، و نزدیکى و قرب، و عزّت در نزد من برترى دارد، و خدا و رسولش از او راضى و خشنودند، و تمام آیات رضایت وخشنودى در باره او نازل شده است، و خداوند تمام خطاب‏هاى‏ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا در قرآن را به او آغاز نموده است‏ و تمام آیات مدح در کتاب خدا قرآنکریم در باره اوست، و سوره هل أتى براى اوست؛ که اعتراف به بهشت نموده، و جز در شأن او نازل نشده، و هیچ کس جز او بواسطه این سورهمدح نشده است. اى مردم! او کمک‏کار دین خدا، و مدافع رسول است، او تقى، نقى، هادى و مهدىّ است، پیامبر شما بهترین پیامبران، و وصىّ او بهترین اوصیا و فرزندانش بهترین جانشینانند.

 احتجاج-ترجمه جعفرى، ج‏1، ص: 133

  عن الحسین بن سعید، عن النضر بن سوید، عن عبد اللَّه ابن سنان، قال: سمعت الصّادق جعفر بن محمّد صلّى اللَّه علیه و آله یقول: أخّر رسول‏ اللَّه‏ صلّى‏ اللَّه‏ علیه‏ و آله‏ لیلة من‏ اللّیالی‏ العشاء الآخرة ما شاء اللَّه‏، فجاء عمر فدقّ الباب فقال: یا رسول اللَّه نام النّساء نام الصّبیان فخرج رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله فقال:

لیس لکم أن تؤذونى، و لا تأمرونی و إنّما علیکم أن تسمعوا و تطیعوا.

از امام صادق علیه السّلام روایت شده است که فرمود:

شبى از شب‌ها، رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله نماز عشا را به خواست خداوند به تأخیر انداخت، پس عمر آمد و در زد. گفت: اى رسول خدا! زن ها خوابیدند، بچه‏ها خوابیدند! [پس کى نماز عشا را مى‏خوانى؟] رسول اکرم صلّى اللَّه علیه و آله بیرون آمد و فرمود: براى شما روا نیست که مرا بیازارید، و جایز نیست که به من دستور دهید. جز این نیست که بر شما واجب است که بشنوید و اطاعت کنید.

تهذیب الا حکام  ( شیخ طوسی) ج 2 ص 28

 بحارالانوار  ج 83 ص 67 ح 38

امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید : چون بنده  را در مقام حساب نزد خداوند عالمیان می‌آورند ، اول چیزی که از او سوال می‌شود از نماز ، زکات ، روزه و حج و ولایت ما اهل بیت علیهم اسلام است، پس اگر اقرار به ولایت کرد و به آن حال مرده باشد، نماز و روزه و زکات و حجش را قبول می‌کنند و اگر به ولایت ما اقرار نکرد ، هیچ عملی از اعمال او را قبول نمی‌کنند.  ( أمالی شیخ صدوق ص 154)